Cam kenarında çocukluğun, işte tam orada hala iyimser hayaller kuruyor, çağır ve vedalaş onunla,ona gerçeklerden bahset, barış.. serbest bırakman gereken şeyler var ,anlat ona,iyilestir, dünü bugünle hür bırak! nasıl yapıcam diye sorma çoktan yaptın bile! sadece gömmen gerekenleri göm vedalaş vakit kalmadı.. sadece yap!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Teşekkür ederim
Henüz vakit varken gülüm Paris yanıp yıkılmadan şiiri aklıma geldi Nazım ın.Çocukluk hiç koridor tarafında olmadı zaten değil mi o hep cam kenarında.Onunla barışmadan onunla söyleşmeden hayatı sağlıklı yaşamakda pek mümkün değil sanırım.Ne güzel yazmışsınız kısa öz ve etkileyici.Tebrik ederim kelamınıza sağlık
Teşekkür ederim
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta