Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Teşekkür ederim
Henüz vakit varken gülüm Paris yanıp yıkılmadan şiiri aklıma geldi Nazım ın.Çocukluk hiç koridor tarafında olmadı zaten değil mi o hep cam kenarında.Onunla barışmadan onunla söyleşmeden hayatı sağlıklı yaşamakda pek mümkün değil sanırım.Ne güzel yazmışsınız kısa öz ve etkileyici.Tebrik ederim kelamınıza sağlık
Teşekkür ederim
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta