Vedaları Sevmem Çocuk Şiiri - Necdet Sansar

Vedaları sevmem çocuk,
Gidenin ardında bıraktıkları canlanır hep
Onca yaşamışlığı bir vedaya sıkıştırmak çok kötü çocuk
Ve o vedadan sonra ardına bakmadan gitmek
Dünyanın en uzun an’ı olur çocuk, sen orada dikili kalırsın
Yüreğinde ki fay kırıkları ansızın hareketlenir
Öleceğini düşünürsün çocuk ama ölüm hafif gelir
Bir beden daha büyüyorsun çocuk
Kendi vücuduna bir vücut daha ekleyerek yaşıyorsun,
Keşke senin gibi şekerim elimden alındığında ağlasaydım çocuk

Oysa bulunduğu her yer cennetti çocuk
Gülümsemesi milat, üzülmesi kıyamet olurdu
Bir bedene hapsedilmiştik
Bunları hangi vedaya sıkıştıracağız çocuk
Artık gittiği yerlerin yabancısı olmaya çalışırsın
Gülümseyişlerini unutmaya çalışırsın mesela
Unutmayacağını bile bile yaparsın çocuk
Unutamazsın zaten
Çünkü artık aynı bedende hapsolmuş
İki iskelet olmuşuz çocuk
Ve çocuk acılarımız ortaktı ama birbirimize yabancıydık

Ama sen gülümse çocuk
Sen güldüğünde memleketim oluyorsun
Her yerin umut kokuyor
Güldüğünde bir anne bir kahraman daha doğurur
Ama sen gülümse çocuk...