Vedalar uzak olsun
Her yerin ikliminde,Dört deniz yedi kıtada…
Ayrılıklar bizden uzak olsun.
Gözlerimde özlemin yaşı,dilim de duan dünyamda sen varsın…
Bir tren garında,gitmelerde,bitmelerde ayrılıklar uzak olsun…
Tren garıydı,
Son vedamı ederken seni uğurlamak çok ağırdı…Hiçbir gidiş o kadar keskin olmamıştı kalbimin baharlarında.Sevmiyorum sensizliği,istemiyorum bunu ilk O anda hissetmiştim.Usulca ayrılıp sıyrılıp giderken avuçlarımdan baka kaldım sadece soğuk bir vedanın ardından…Dökülen gözyaşlarım değildi,kalbim en acıyan yerlerinden kopan bir can parçasıydı…Yüreğim acıdı,düğümlendi bir bir boğazım açılamayacak kadar kördü sanki düğümler…Yüreğim kanıyordu,gözyaşı değildi akıttığım,kalbim ikiye ayrılmıştı canım acıyordu.Derin hüznümü yaşarken bir el uzandı omuzuma.Bir hışımla döndüm diğer yarım,Dünyam her şeyim geri geldi sanmıştım Gerçekçi olmalıydım suretin sadece aklımda hücrelerimdeydi.Omzumda hissettiğim el benim gibi bir vedanın ardına bakakalmış yarım bir kalpti.Belli ki oda ağlamıştı canından can koptu…Belliydi gözlerinde nem vardı.Üzülme dedi sadece bir çare vermediğini bildiği sözlerle…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta