Vedalar Özlemlere Uzanır

Huzur bozan anılar
Yakamızı bırakmadığı sürece
Tat almamız mümkün olmaz
Bu hayattan.

Hep sığ düşünceler içinde
Sorgularız geçmişimizi
Baharlar gelse de
Hazan yaşarız içimizde
Huzursuz bir ömür süreriz
Bu süreçte.

Her nefes alışımız
Derinlerden gelir göğsümüze
Takılır kalır burun deliklerimizde
Artık sevmelere tövbe ederiz.

Kâbus içinde geçen gecelerde
Hüzün çöker döşeğimize
Darağacında sallandırırız hatıraları
Kefensiz gömeriz
Derin denizlerin dibine.

Çığ gibi büyür içimizde yalnızlık
Nefrete dönüşür her anımız
Artık vazgeçişlerimiz başlar
Yaşam serüvenimizde.

Yorgun yüreğimizin
Kanatsız çırpınışlarını
Sineye çekeriz.

Bir yaprak gibi düşer toprağın bağrına
Yaşanmamış yıllara sitemlerimiz
Anılar canlanır gözümüzde
Acıların ince sızıları içimizde.

Bir yıldız gibi kayıp gitse de sonsuzluğa
Unutulmaz yürekteki ilk yara
Kutsallaşır
Gömdüğümüz derin denizlerin dibinde.

Hangi limanda
Hangi koyda
Kim bilir hangi yılda
Tekrar demir atarız
Sevdanın ağına.

Biz bu dünyada var oldukça
Sevda denilen illete bulaştıkça
Karanlık gecelerden
Medet umdukça
Sevdalar hapsolur içimize
Yürek yarası kalır bize.

Vedalar özlemlere uzanır
Gidenler hep hasretle anılır
Kalanlar düşe kalka ömür sürdürür.

*Halide Köksal
07 Şubat 2015