Vedalar olmasa Şiiri - Banu Karataş

Vedalar yorar insanı
Ben ipe asılmış beklerken seni
İnsan vazgeçebilir mi?
Bu kadar kolay indirir mi gardını?
Hayal dünyamın başkenti demiştim sana
Nasıl veda edeyim söylesene?
Acımı içime gömdüm,
Anılarımı sakladım toprak altına
Görüp de görmezden geldiklerim de bir kenarda
Seni sensiz yaşarken de mutluydum ben
Yanında ama uzakta, sana sesimi duyurmadan…
Şimdi duramam yanında
Ölürcesine istesem de duramam
Vedalar diyorum
Vedalar bir darağacında asılsa
Son bulsa ayrılıklar
Seven kavuşsa, vedalar hiç olmasa…