Vedalar ll - Kendime Şiiri - İrem Ünat

Kendime veda ederken,
içimde yankılanan sessizlikti en gürültülü.
Ne bir çığlık,
ne bir gözyaşı.
Sadece dışardan görülen
bir suskunluk.

Bir zamanlar inandığım ben,
şimdi suskun, yalnız.
Adımlarım yavaşladı,
Gölgem bile benden çok uzaklarda
Kırıldım kendime,
dönemiyorum eskimiş ruhuma.

Aynalar bana küstü
yüzümde geçmişin parmak izleri kaldı.
Her sabah yeniden güneş doğduğunda
bir yabancıya uyanıyorum.

Kendime veda ettim bundan aylar önce ,
ama içimde hala kapısını aralık bırakan bir ben var.