Vedalar Kanatır İnsan Yüreğini

Vedalar kanatır insan yüreğini,
Sevdalı bülbül gibi söyletir dilleri.
Gurbete atılan ilk adımda,
Açılır hüznün kapısı;
İçilir ayrılığın çeşmesinden acı.
Sallanan eller kanatır içimdeki yarayı.
Yanaklarımdan kıvrılarak süzülür sevgi yaşı.

Unutulmaz vedalar yüzüktür parmağımda.
Ayrılığa katlanmak ağır yüktür sırtımda.
Başımda kaybettiklerimin siyah kuşağı,
Yüzümün kıvrımlarından okunur yası.

Aramıza giren yalçın dağlar, uzun yollar!
İçim kan ağlar.
Mesafeler zincir narin ayaklarımda.
Dağlar sur, surlar engel kavuşmalara.

Zamanın hırsızı geceler, uzadıkça uzar.
Yıldızlar gökyüzüne hikayemi yazar.
Keyfince şarkı söyler ağustos böcekleri.
Kimse bilmez uykusuz gecelerimi,
İçinde ne fırtınalar kopan yüreğimi.
Ayrılık, mutluluğuma atılan top mermisi.
Darmadağan olmuş yüreğimin kalesi.

Sevdiklerimin toprağında gezinir ruhum,
Kızgın kumlarında dağlanır bağrım.
Dilimde birikmiş ateşten yakıcı sözlerim.
Anlatır halimi çaresiz bakışlarım.

Muhabbet kuşları konmuş hayalimin tellerine,
Anlatır emsalsiz halimi birbirlerine.
Sevdiklerim yüklenmiş yüreğimin gemisine.
Ayrılık tufanının bitmesini beklerim.
Dost limanlarında gezinir ruhum.
Mutlu kavuşmaları ister dururum.

Ruhumun tepelerinde dalgalanır dost bayrağı.
Fethedilmiş yüreğimin vefalı sarayı.
Nemrut Dağı’na dikilmiş umudumun heykeli.
Bekler mutluluğun doğacak eşsiz güneşini.

Dileklerim Hz Musa’nın asası olsa.
Vursam engellere,dosta giden yollar açılsa.