Vedalar Şiiri - Hüseyin Eren

Kimi yolun başında kimi en gelişken çağında kimi en doruğunda buram buram sevda anında biri gider zamansız olur vedalar.
Elin varmazken dokunmaya ,kıyamazken tırnağının ucuna,bakmaya doyamazken endamına alına biri gider yaslı olur vedalar.
Bir ince iplik ,bir nazenin güzellik,bir ışık,bir kandil,bir nur...sönü verince içten içe biri gider karanlık olur vedalar.
Ne acıdır,karşındakini son kez gördüğünü bilmek.Ne acıdır son kez sarılmak öpmek.
çaresizlik dokununca ilmek ilmek
biri gider yaşlı olur vedalar.
Söylenmemiş sözler,okunmamış kitaplar,karşılıklı içilmemiş tavşan kanı çaylar,beli kırılmamış muhabbetler,sımsıkı sarılmalar,doyasıya bakmalar,koklamalar..yani sevgiye dair ne varsa
biri gider eksik olur vedalar.
En deminde güzelliğin,en tatlı anında hayatın
Umudun ve sevincin ve sımsıcak hislerin süslediği tebessümlerin ardınca görünen inci dişlerin yani en şen anında hikayenin.Biri gider haksız olur vedalar.
Ne tuhaftır yaşadığın kalbi anlayamamak
Ne tuhaftır bildiğin ruhu tanıyamamak
Nasıl mümkündür aynı dili konuşup anlaşamamak.Tüketinceye dek sıramak kelimeleri kah kısık kah yüksek anlatamamak ne tuhaftır.Son bir kaç cümle kalmışken geriye
Biri gider dilsiz olur vedalar.
Hüseyin EREN