Çöz beni ama içimdeki hep kalsın,
Dokunup koklayamadığını sev.
Zanaatsız bir yaşamın tembelliğine inan.
Düşmesin yüzündeki günahın, okunmasın içindeki vicdanın.
Uzaklarda bir yerde durduğuma gönül ver ki.
Kokmayan bir gülün kahrı kadar bağırmasın bakışların
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta