Vedalar
Çöz beni ama içimdeki hep kalsın,
Dokunup koklayamadığını sev.
Zanaatsız bir yaşamın tembelliğine inan.
Düşmesin yüzündeki günahın, okunmasın içindeki vicdanın.
Uzaklarda bir yerde durduğuma gönül ver ki.
Kokmayan bir gülün kahrı kadar bağırmasın bakışların
Kısmet deyipte kaybolmasın sonbahardaki güller..
Kayıt Tarihi : 15.11.2012 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!