VEDA ŞİİRLERİ

Yüzüstü çok süründüm,
Veda etmek istiyorum bu yüklere...
Allah'ım tut elimden;
Kaldır beni göklere!
..

Hangi cümleye yakışır veda?
Ya da hangi sevgiliye reva?
Zorunludur bazen gidişler hiç bir şey demeden,
Zamansızdır bazen,
En içte bir yerlere kesik atarak gider.
Zordur bir bakışa " veda" yı sığdırmak,
Zordur yaralı bir yürek bırakıp,
..

Yıldızlara sorarım, en parlağı hanginiz
Sessizce göz kırparlar, derin bir suskunlukla
Gecenin kucağında erirken nazlı zaman
Sabaha dek ışırlar, bakarım hayranlıkla

Çiçeklere sorarım, hanginiz en güzeli
Açılırlar gün boyu mis kokular yayarak
..

Bir gün ayrılık rüzgârı eserse,
Her şey bir an da biterse,
Aşkımızın ateşi sönerse,
Her halde yaşayamam sevgilim.

“Her şey burada bitti” dersen,
Aşkımızın üstüne bir kalem çekersen,
..

Bazen gitmek düşer bahtımıza, yol ayrımlarında durur bekleriz yönümüzü tayin etmeye çalışırız, içimiz sızlarken çok kalay olmaz gitmek. Geride bırakılan kişi ruhumuzu besleyen kişi ise eğer daha da zorlaşır her şey.

Gitmek ve kalmak arasında sıkışır kalırsınız. Mantık git ardına bile bakma der. Ama yüreğiniz elvermez gitmeye. Aslında bilirsiniz kalmak daha çok yaralayacaktır sizi, yine bilirsiniz ki ruhunuzu besleyen damarınızı koparıp atmak olacaktır gitmek.

Eğer göze alabiliyorsanız ruhunuz, yani ‘‘o’’ olmadan yaşamayı gitmek en doğrusudur.

Ve o gidiş bir şarkıdır aslında uzun zamandır kendi içimizde mırıldanarak söylediğimiz. İçinde ayrılık notalarıyla bezenmiş bir veda şarkısı.
..

sana veda etmek;
meydan okuyor alnımın tam ortasında.
diplesemde sigarayı
sensizlik;
hava buluyor ciğerlerimden
atıyor yakıcı vuslatların tadını,
tadımlık ağrılarla
..

Sarı düşler içinden gelirim sen uyurken
Sesim ne kadar gerçekse sana hayalim yalan
Küçük bir veda sahnesi yaşanır gözde yaşlar
Seni uyutup giderim bebek misali bu şehri terk ederken.
..

Ateşi; eriten demirden dağı,
Buzdan daha soğuk olabilirmiş...
İnsanın geçecek elbette çağı;
O çağda gönüller dolabilirmiş...

Her bir şeye veda, veda mı gerek...?
Demek daim böyle, bu çark-ı felek,
..

Nakşetsede ruhuma,bu ayrılık bana veba
Öldürdü,gözlerimde feri,kalmadı bende eda,
Bilmem kaçıncı günü bu,ömrümden oldu heba,
Tebessüm edeceğim tek,ayrılığa ederken veda
..

Sustu şiirim etkisizliğin verdiği bir tepkisizlikle,
Kustu yüreğim içindekileri yeterince,
Puslu bir sevda öyküsünden kalan,
Yaslı bir veda oldu bize.
..

Gözlerindeki hüzün yağmurdan mı geliyor?
Gün mü battı diline? Cümlelerin kanıyor...
Buz gibi veda sözün, ayazı üşütüyor
Gidişin sonbaharlı, ilkyaz erken bitiyor

Daha gitmeden soğuk bir mevsim yaşanıyor
Göçen kuşlar gittikleri yerden dönmüyor
..

61.
Bazen bir şey söylemeniz gerekir. Tek bir laf vardır aslında söylenecek ve bütün dünya durup o lafı etmenizi bekler. Ama edemezsiniz. Kitaplarda yazan şeyin gerçek olduğunu anlarsınız o an. Kelimeler boğazınıza yumruk gibi tıkanır. Kelimelerin boğaza yumruk gibi tıkanması durumunun uydurma bir benzetme değil gerçek bir durum tesbiti olduğunu görürsünüz. Sonrası bir yığın maskaralıktan başka bir şey değildir. Öyle oldu yine. Benim ve onun ve çevremizdekilerin ve evrenin ve başka her şeyin iyiliği için bir daha görüşmemek zorunda olduğum o'na söyleyeceğim son sözün unutulmaz bir söz olmasını istemiştim oysa. Tıpkı filmlerdeki gibi. Ölmek üzere olan kahramanların son olarak ettikleri kulaklardan silinmeyecek sözlerere benzeyen bir sözle vedalaşmak istemiş ve saatlerce bunun için kafa yormuştum. "Hasta la vista bebeğim" gibi. Ya da "Gülersen bütün dünya seninle birlikte güler, ağlarsan tek başına ağlarsın" gibi.. Hiç olmadı "İ'll be back" falan gibi bir şeyler söyleyebilseydim keşke.. Olmadı. O sihirli son anda söyleyebildiğim son söz gerizekalılığımın tescili olarak hala kulaklarımda çınlamakta. Önce kendine iyi bak dedim, peşinden de hoşça kal.. Ne kadar etkileyici! Eminim en az on yedi dakika falan unutmamıştır telefonu kapatırken ettiğim mucizevi veda sözlerini. Kendine iyi bak.. Bu kadar işte etkim de, gücüm de, kelimelerle yaratacağım tesirin de üst limiti en fazla on yedi dakika.. Kahramanlıkla maskaralık arasında gidip geldiğim zaman dilimi. On yedi dakika! !
..

98.
Ama sen bir şeyler söylesen ben anlardım. Söylemedin. Anlamlı anlamlı sussaydın en azından o bile bir şey demek olurdu. Olmadı. Bir sürü laf edip hiçbir şey söylememeyi nasıl başardığını hala almıyor yarım aklım. Şu an tek bir kelimesini bile hatırlamadığım bir dolu laf edip hiçbir şey söylemeden gittin. Senden geriye ara sıra hatırlayıp gözlerimin yaşarmasına neden olacak iç burkan bir çift laf bile kalmadı. Çok ayrılmalı elvedalı film izlemiştik oysa beraber. Hiçbirinin sonu böyle bitmiyordu. Şöyle afili bir veda bile edemedik birbirimize. Kendine iyi bak böylesi ikimiz için de en iyisi türünden laflar ediyordun gider ayak, ben de bende kalan bir kaç kitabını en kısa sürede iade edeceğim türünden saçmalıklarla mukabelede bulunuyordum. Adam gibi ayrılmayı bile beceremedik, sanki işleri bozulduğu için yolları ayıran iki müflis tüccar gibiydik..
..

Ya Çankırı’da köyümde olmalı, yüreğim gibi kıraç tepeleri seyre dalmalıyım ya da Ilgaz’da yeşillikler arasında kendimi unutmalıyım.
Beton yığınlarında hapis değil, gökyüzü altında özgür olmalıyım. Baktığımda yıkılmalı gökyüzü üstüme, koşmaca oynamalıyım şekil şekil bulutlarla. Ve akşamları yıldızlarla sohbet etmeliyim sessizce. Şiirler yazmalıyım. Öyküler geçmeli zihnimden yüreğimi yaralaya yaralaya, kimse görmeden ağlamalıyım. Öten böceklerin sesini bastıran türküler söylemeliyim. Ve bütün acılarım unutulabilir olmalı, yürüdüğümde arkamda kalabilmeli. Nur gibi kök salmamalı acılı yüreğimde, her bakışımda yakmamalı içimi, her umudumu yıkmamalı. Kapımı çalma yalnızlık, kapımı çalma hüzün, gidin artık, gidin. Puslu bir hatıra olun geçmişte. Platonik sevdalar veda etmeliyim size. Yanımda Nur ve karşımda umutlar yürüyebilmeliyim. Dilimdeki şarkılardan silinmeli hüzün, müjdeleri olmalı artık bu yaklaşan güzün.
Durmayın kuşlar, kaçın bu siyah gökyüzünden, birazdan yüreğimin ateşiyle tutuşacak her yer, uçun uçun memleketime.
..

Canımın yaprağı ömrümün son demisin.Her şeye veda ettiğim bir anda çıktın karşıma.Hoş geldin gönlüme hoş geldin gülüm.Bu gönül acılara son vermek için seni mi beklemiş.Seni mi aramış bunca yıl durmada,yorulmadan,yılmadan.Ama en sonunda buldu bak.Yüreğimin tam ortasında sen varsın.Umudu,mutluluğu,özlemi,yaşanabilecek ne kadar güzel şey varsa seninle yaşamak istiyor gönlüm.Hep mi aldatılmış,hep mi kırılmış,hep mi yapraklarını dökmüşte sana bu kadar susuz,sana sana bu kadar hasret.Gel desem elimi uzatsam sana gelir miydin bana.Yaralarımı sarar mıydın sorgusuzca.hiç hesap sormadan,sorgulamadan yeniden doğar mıydın benimle.bir bebeğin ilk yürüyüşü,ilk ağlayışı,ilk gülüşü gibi her şeye baştan başlar mıydın.bu kadar seviliyorken sever miydin beni.Ben sen yokken bir hiçim.Sen yokken gönül pınarımdan sular akmıyor.Kalbim durmuş delicesine atmıyor.Gözlerim sevgi dolu bakmıyor etrafa.Sanki gök mavi,ormanlar yeşil değil her şey siyah.Başka renk görmüyor gözlerim.Sen benim gökkuşağımdın.Sen gittin ve hayatımdaki bütün renkler seninle beraber gittiler.İnsan umutsuz yaşayamaz.Sende benim umudumdun.Hayatta dayanma gücümdün.Bir gün geldiğin gibi de gittin.Eğer tekrar geleceksen içimde açtığın boşluğa sen bile sığmayacaksın.O boşluğu kapatamayacaksın.Önceleri seni beklerdim.Her telefonu sen diye açardım,her kapı çaldığında sen sanırdım.Ya şimdi ne çalan bir telefon var ne de sen.Bende aldığın yaşama sevincini bulabiliyor musun artık.Ben yokum artık gülüm fark edebiliyor musun.aşk böceğin yok.Etrafa sevgi ve gülücük dağıtan bir kalp yok artık.Yokluğumu hissedebiliyor musun.Hiç sanmıyorum. Kulakların patlıcakmışcasına çınlıyor mu.Kalbin beni özlemiyormu.Bunları hissetseydin gitmezdin.Dönerdin.Saatler geçmezken zamanı kovalamazdın.en saatide zamanıda çoktan unuttum.Sen yoksan bende yokum.Bu kalp artık atmıyor be gülüm.Eğer bir gün döneceksen eğer yaptığın enkaza bir bak ve neler yapabileceğini düşün.Beni öldürdün hayata tekrar nasıl geri getireceksin.Ölüler geri gelmezler biliyorsun gülüm….
..

Bir gün senin......mezarına..........yazarlar..............öldü diye
Mezarına.............rahmetlinin......vadesi.................doldu diye
Yazarlar..............vadesi...............doldu gülbenzi....soldu diye
Öldü diye............doldu diye........soldu diye...........yazarlar

Farketmedi...........hiçbir şeyi........aniden................ömrü bitti
hiç bir şeyi...........anlamadan........geldiği...............yere gitti
..

Bugün de gün ışımadı.
Işıyacağı da yok zaten.
Hoşçakal yalnız derken.
Hayata veda ediyorum çok erken.
..

YASEMİN /… 11

Yanında olmak ister, şu garip gönül
Anla beni bir tutma, veda edenle
Seviyorum seni çok, elimde değil
Eşimsin gözümde sen, bil ki bir ömür
Mutluluk doruğunda, hep bulutlarda
..

Ulaşsak menzile vâdemiz dolsa da
Bıraksak kubbede biz de bir hoş sadâ
Kafayı takmadan yaşanamamış düşlere
Ah! edebilsek bu kahpe dünyaya veda
..

Cemalullaha bizi çağıran seda
Geceye veda derken Güne dağıtır sefa
Her ne kadar hakkıyla kıymet bilmesek bile
Allahın rızasına bizi götürür VEFA
..