VEDA ŞİİRLERİ

Giderken kalbimi al götür benden
İçimde bir umut kalsın istemem
Ben zaten hasreti tattım yaşarken
Hiç birşey söyleme veda ederken

En büyük aşklar yansın içimde
En büyük kaderler kalsın benimle
..

Tek başıma çaresiz şu yalancı dünyada
Beni yalnız bırakıp nereye gidiyorsun
Veda bile etmeden sanki kaçarcasına
Beni yalnız bırakıp nereye gidiyorsun

Sevenlerin kaderi ayrılıkmış sonunda
Yaşayamam ben sensiz ölürüm biliyorsun
..

Ne gecem var ne gündüzüm, günüm seninle geçiyor
Sevdiğim aşkın sonu gelmez diye veda ediyor
Dert küpü oldum diye ağlıyor sızlıyor yine
Fazla naz aşık usandırır diyor veda ediyor

Geceler aah geceler uzun bitmek bilmiyor yine
Yıllarımı verdim sonu gelmez aşka diyor yine
..

Böyle kısa bir veda etmek yakışmıyor bana.Sense of Edessa'ya hiç mi hiç yakışmıyor böyle bir sevda ve o sevda kadar özlü veda.Sana bir teşekkürdür vedam. Sana teşekkür ediyorum.Seni tanımama izin verdiğin için.Seni yaşamak güzeldi, dost ağızlarda da olsa. İsminin başına yaşadığım duygulardan çok daha farklı sıfatlar getirmek de güzeldi hiç kuşkusuz.Riskini yaşamak güzeldi.Seni tanıdım ve gözlerimdeki ışığın rengi değişti.Belki de o hiç ortaya çıkaramadığım ışığımdı ama benimdi.Seninle ortaya çıkandı, ışığımdı.Seni, yazılarımdan bilenler seni soruyorlar, kim olduğunu, ne olduğunu.Hayatım boyunca herşeyin en zoruna kaçtığım için çevremdekilerin de en zorunu seçmişim ben! Seni anlatabilsem herşeyinle, herhangi birine güler geçerdi bana.Öyle ki ben bile seni içime anlattığımda kahkahalarla gülüyorum benliğime.Bu deli edebilecek bir duygu. İçimdeki herşeyi saklamamın nedeni de budur belki.Gözlerimin içinden başkalarının gözlerine akacak, beni bırakacakmışsın gibime geliyor.Sen de biliyorsun ölmek var dönmek yok artık.Senin için savaşamam.Seni sevdiğimi duysan da savaşmamı isteyemeyeceksin zaten. Sen, sadece bir ütopya olarak kalmalısın bende.Seni bir ütopya iken buldum, ütopya iken de bırakmalıyım... Geceleri ay çıktığında düşünüyorum seni.Keşke ay yüreğime tüm sihiriyle değse ve baştan yaratsa beni.İşte o zaman yine seni sevsem de en azından bu berbat talihi birkaç esirle paylaşabilirdim.Seni sevmek, havasız kaldıktan sonra nefes almak demek.Hiç gururum olmasaydı kalbini ve gözlerini yanımda taşırdım.Ve yine hiç onurum olmasaydı seni sevmemin sonuna nokta değil virgül koyardım.Tanıdığım tüm insanları üstine serptim biraz olsun sön, içimi yakma diye.Yetişemedim.Yaktın kalbimi, küle çevirdin, kimseleri içine koyamadığım yüreğimi bana bile sormadan kapkaranlık bıraktın.Gözlerinden aldım ben tüm yağmurları.Gözlerin ıslattı yine yaktığın yüreğimi.İklimimi şaşırdım.Her sevda bir ömürmüş! Benimlesin yaşadıkça. Sen benim sabah çayımsın.Böylesine birleştirmişken seni yaşamımla, her sabah biraz daha unutsam da seni nasıl çıkacaksın aklımdan? Herşeyi unutur insan biliyorum ama ne olur çabuk olsun.Tükeniyorum, eriyorum bilesiniz ey dostlar.Hayatını bir başkasının hayatında yaşamak ne zor.Ölmek ne kadar kolaysa unutmak da o kadar kolay... Ölmeyi nereden bilirsin deme! Her gün aklıma geldikçe sen, ben ölüyorum zaten.Umarım ki karşılaştığımızda gözlerimin içine bakmazsın.Bendeki ''sen''i çekersin belki de.Nasıl yaşarım sonra ben? Uykusun, ekmeksin, susun benim için. Sensiz ben bir hiçim.Yazmadıkça yaşayamıyorum.Yazılarımdaki labirenti kimse çözemez kolay kolay.Çözebilen de seni bulur zaten.Tehlikelisin benim için biliyorum. Seni sevmek haram bana.İçimde kalmalısın.Yüzün sadece ay ışığında birleşmeli sevgimle.Sana sadece bir defa sahip olsaydım, bir kez sarılsaydım sana benim olduğunu bilmenin feryadı içinde, Ocak daha bir Ocak olacaktı şimdi.Biliyorum. Yine unutacağım doğduğum günü.Yine geçmeyecek içten selamların sayısı seni düşünmediğim günleri.Unutacağım yine yılımın en çaresiz, en sürgün gününü, doğum günümü! Bilirsin! En sıkı hüzün kutlar doğum günlerini.Fırlar içinden insanın sıcacık bir acıyla.Ay ışığını evine kabul eden deniz gibi parıldar önce yüzüne, sonra da dalgasını sürer aşık olmanın gizlice.Ama bil ki bir seni unutmayacağım yaşamım boyunca, bir de bana kendi dünyanı yaşatırken dünyaları devirip gittiğini.Öleceğimi anladığım an sana ulaşıp seni sevdiğimi söyleyeceğim.Sen öyle bir yer kaplıyorsun ki yüreğimde ne söküp atmak kolay ne de bağıra bağıra seni sevdiğimi söylemek dağlara! Ama inan hala gözümün önünde gülümseyişin ve hala hissediyorum sırtımdaki bıçağın acısını! Yıllar önce bir krizantem tarlasında bıçaklayıp gittin beni.Ne adın kalır geriye ne sevdan kalır zannediyorken demir attın hayatıma.Kalbimden vurmadın beni ey zalım! İsmini kazıyıp derime kayıp gittin sensizliğe.Yazmak zor, yazmak ölüm.Yazmak basit seni yazının ortasına otutturmadıktan sonra.Ve yazmak basit inan bana, sana tamamıyla sahip olmadıktan sonra.Gizlimsin, bilmemeli kimse seni benden başka. Sevdalar yalan sanmalı yaşattıklarını.Koydu bana gitmen.Hiçbirşey yaşamamışızcasına bırakıp gitmen beni! Sinirimden yazamıyorum sana.Bu duygusallığım bitecek bir gün. Biliyorum, bitsin.Aşkımdan içim titrerken gururu da yarası kadar ağır bir serçe gibi serildim ayaklarına. Tüm aşkınla tekmeledin beni.Belki de o yüzden bu kadar ağrıyor hala yaram! Sen nasıl birşeysin ki sana yazılarımda bile sahip olamıyorum.İnsanlara sırrıma dair tek kelime bile edemiyorum.Bu terkedilmenin zehiri değil. Her zaman giden mi suçludur diye düşünüyorum. Giden ölür belki ama asıl gömülen kalandır. Gittin, gittin ve beni bitirdin.Şafak sökerken Urfa'yı hayal ettiğim gibi hayal ettim döndüğün günleri.Ama hiç şafak sökmedi Urfamda.Belki de benim için bir çiçeğin özündesin şimdi.Belki de senin de kocaman bir krizantem tarlan var.Ben mi sana sahip olamadım bilmiyorum amma inan şimdi seni, sen olduğun için kıskanıyorum.Yaşayan ölüler ülkesinden her şafak sökerken bir buket krizantem yolluyorum sana.Krizantemlerin üstündeki kanlar ne diye sorma.Onlar kalbimin kanayan yarası...
..

Melankoli kokuyor bu hisler.

Ne varsa, ne kadar varsa senden, kocaman bir yalan belli ki…

Yaşamak seni, sensizliğinle bir yol bulup anlaşmak, kanunlarını aşkın takmadan, bir yudum alıp hayalinden, gerçeklerle helalleşerek bahar yağmurlarında doyasıya ıslanmak olsaydı. Ah! Yapabilseydim. Sınırsız zaman düzleminde Senden Sana koşup sarılabilseydim düşlerime.

Kime, Nasıl anlatılır ki bu! Gerçek şu; Muhtemelen ölene dek içimde taşıyacağım bir sır. Bakıyorum, bir kez daha inanmadan bu şehre. Ve yine duyup hissetmeden meltemler esen ılık yaz akşamlarının çöktüğü sokaklarına anıları gömüp kokuna veda edeceğim.
..

Bu yüzden veda edilemez
Karanlığın içindeki endam griliğinde
Belki de son gidişidir bu sevgilinin

Kahramanlık yapmazdı çoğu zaman insan
Ancak kavgada birinci
Aşk veda ederdi bilirdik ona
..

Bugünü her hatırladığımda yüreğime bir bıçak keskinliği gibi düşürdüğün o acıyı da hatırlayacağım. Beni yok sayışını, gururumu ayaklar altına alışını, umarsızca gözden çıkardığın gerçeğini hep hatırlayacağım. Gözbebeklerimizin bir kez daha olsun birbirine değmeyecek oluşunu hiç unutmayacağım.
Efkarlı bir çay bardağında içeceğim artık maziyi. Maviyi o çok yakıştırdığın tişörtünde seveceğim yıllar boyu. Toprak kokusunu sakallarının kokusunda arayacağım gecelerime.
Çok severim bilirsin.
Bilirsin dört mevsim sıcak kalabilen ellerinde nasıl huzura erdiğimi.
İki dirhem canımla, yaşlı ve yalnız bir kadın olarak vereceğim son nefesimi.
Son dakika dilimde iki hece
İsminle veda edeceğim bu şehre
..

Bir AŞKa daha elveda dedi bu yürek...
İstanbula veda etti istemeyerek...
Kalsa bu koca şehirde ızdırap...
Gitse bitmek bilmeyen işkence olur...
Ne yapmalı bu yürek... Bedeni nerelere sürüklemeli?
Düşünceden nasıl silebilmeli Adı sen olan güzelliği...
Söyle sevgili İSTANBULa veda etmekle
..

Ardından dökerken veda gözyaşı
Gitme benimle kal diyemedim ki
Bu ayrılık bana ölümden acı
Sensizliğin acısını bilemedim ki

Aşklar yalan oldu sevdan sonrası
Kalpler ağlar oldu veda sonrası
..

Benden öfkeyi bekle,nefreti bekle
Benden intikamı bekle.kavgayı bekle
Benden vefayı bekle.sevdayı askı bekle
Ama veda etmemi bekleme benden
Ben sana veda etmem.edemem karanfil
Ne olur anla artık beni
Onca güzel yıllarım seninle geçti
..

********** VEDA ETTİM BEN ANILARA ************

Senden kalan bu anılarını al götür ki bende hiç kalmasın
Al götür ki bu anılarını bir daha bu kalp seni hiç anmasın
Sende al götür bu anılarını bir daha bu kalbim ağlamasın
Acılar içinde kalınca bu yüreğim bir daha seninle yanmasın
*
..

Belirdi çizgileri,habercisi çöküşün
Yaklaştı veda anı,çaresi yok dönüşün
Ufukta gün batarken,bir sönen hali mumum
Yaklaştı veda anı,çaresi yok dönüşün,
Her mehtapla tebessüm,serapla geldi hüzün.
Bir umuda taşıdım,beyhude geçti ömrüm.
Ne dostda vefa gördüm,ne sevgilide çare
..

Azrail der Bir Gün Eller Havaya

Yaşam bir sınavdır varış Mevla’ya
Sarıl pes etme cennet davaya
Hak aşkıdır önceliğin unutma
Herkes Yaradana teslim olacak

..

yalnızım, sazsız sözsüzüm,
yersizim virane şehrin göbeğinde,
en yalnızın yanlızlık şarkısındayım.......

en soğuk sularda buz sarkıtlarına askı;
dolanmış düşüncelerim,birlikte sıska bedenim…
günah bedeli misali kaderim..
..

Veda edeceğim
Bütün sevişlerime.
Ve görmezden gelişlerime
Ve durup durup iç çekişlerime.
Ve zamanın acımasız girdabında
Seni özleyişlerime;
Ve neden yoksun diye serzenişlerime,
..

Sana veda etmek gelmez içimden.
Sana veda etmek beter ölümden.
Veda etsem bile silmem gönlümden.
Unutamam seni güzel İstanbul.

Diyarlar içinde en güzel diyar.
Her taşın, toprağın eder dünyalar.
..

Ben yemin ettim anne
Dağlara çıkacağım
Ben yemin ettim anne
Düşmana sıkacağım
Ben yemin ettim anne
Bak şehit olacağım
Bayrakla dönersem anne
..

otogarlar; yepyeni taze günlere başlangıç
otogarlar; tüm geride kalanlardan kaçış

kapı içeri girersin yoğun bir uğultu
donuk bakışlar kalkış vaktini bekler
otogarlar; sürgün yeri dipsiz bir kuytu
peron araları, bilinmezliğe açılan direkler
..

Geliyor, yağmur yüklü bulutlar
Eğmiş başını aynı yöne ağaçlar
Direniyor, sanki sarı yapraklar
Rutubet kokuyor gri topraklar

Estikçe rüzgar sallanıyor dallar
Raks edip, öpüşüyor yapraklar
..

Ayrılık rüzgarı esti serinden
Yüreğime sızı çöktü derinden
Canımın yarısı koptu yerinden
Veda bile etme, gidersen eğer

..