Ve gelir veda zamanı kanların donuklaştığı lahzada.
Çanlar çalar kulakların örsünde.
Dağılır puslar aheste aheste gecenin göbeğine.
Sonra,
Sonra aşkın örttüğü kusurlar çıkar ortaya bir bir,
On on beş dizeye sığdırılır ardından en has aşk hikayesi.
Ki merkez-i arza yaklaştıkça,
Iraklaşır sevdanın masumiyeti.
Ve ağıt yakılır kaybolan yıllara.
En hüzünlü şarkılar eşliğinde
Kayıt Tarihi : 28.3.2020 07:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihal Bıkım](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/03/28/veda-zamani-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!