Veda Zamanı Şiiri - Betül Başar

VEDA ZAMANI

Hançeri dayayıp yüreğime,
sessizce kayıyorsun yaşamımdan.
Gri kentin buğusunda kalıyorum yapayalnız
ve sen bilinmeyene giderken usulca,
ben gün geçtikçe tükeniyorum huzursuzluğumda …

Sensizlik üşütürken bedenimi,
uçan kuşun kanadında selam beklerken gözlerim,
yalnızlığıma sığınıp yok oluyorum aniden.
Sonrası yıkım,
sonrası kapkara hicran …

Yerini siteme bırakırken,
ufalıyor içimdeki büyüklüğün
ve sebepsiz gidişlerin acısıyla
içimdeki kırıkları sayıyorum …

Meğer ne çok kanamış umutlarım,
Meğer ne karanlık uçurumlarda
ne büyük, ne derin, ne sessiz çığlıklar atmışım …
Olmazları olur,
soysuzları adam yapmışım …

İşte şimdi durup bakma zamanı.
Koyup önüme doğruları yanlışları,
hesapla ilerleme zamanı …
Kısacası sevdiğim,
şimdi veda zamanı …