Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili Sebahat, davetsiz misafirin en kisa zamanda gitmesi ümidiyle...
Saygilarimla
SERCE
çok güzel dizeler sebahat hanım yüreğinize sağlık kutluyorum başarılar
Ne vedası veda falan yok geldiyi gibi gitmesinide bilirsin git başımdan! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Kanserde neymiş ben kolay pes etmem etmeyeceyim yıkılmayacağım! ! ! !
Daha tamamlayamadığım bir çok planlarım var hayallerim var git başımdan yıkamasın beniii!
Geri vitesim olmasın varsın gaza basarım yıkarım duvarları yine çıkarım bu çıkmaz sokaktan! !
yüreğinden dökülenleri içinden gelenleri ne güzel kaleme almışsın...saygılar...sevgiler....
Hanımefendi
MUHTEŞEM bir şiirdi. İçten ve zorlama mısra olmayan, okurken etkileyen. Kutlarım kocaman ALKIŞLARLA gönülden. Tam puan gönül denizimden.
Ne vedası veda falan yok geldiyi gibi gitmesinide bilirsin git başımdan! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Kanserde neymiş ben kolay pes etmem etmeyeceyim yıkılmayacağım! ! ! !
Daha tamamlayamadığım bir çok planlarım var hayallerim var git başımdan yıkamasın beniii!
Geri vitesim olmasın varsın gaza basarım yıkarım duvarları yine çıkarım bu çıkmaz sokaktan! ! ! ! !
Yan yazılmış bir sekiz kadar saygılar...
Âlimoğlu
Merhaba şiirin sonlarında,o azim o irade ki,takdire şayan , nelere kadir. Musibetlerde bundan payını alıp kaçacak delik arayacak.Hastalıkta neymiş?şair hastalanırmı?kovun gitsin acil şifalar dilerken,bu yılın sizin en güzel yılınız olacağını hissediyorum.Astrolog değilsemde pozitif olmaya mecburuz.......İyi seneler bu yılın ilk yorumunu size yapıyor ve her şeyde bir hayır var diyorum.Bol, bol gezip tozun moralinizi bozacak insanların,mekanların uzağında durun, iç sesinizle kendinizi severek,dua ederek bunu atlatacağınıza inanıyorum hoşçakalın.......
Ne vedası veda falan yok geldiyi gibi gitmesinide bilirsin git başımdan! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Kanserde neymiş ben kolay pes etmem etmeyeceyim yıkılmayacağım! ! ! !
Daha tamamlayamadığım bir çok planlarım var hayallerim var git başımdan yıkamasın beniii!
Geri vitesim olmasın varsın gaza basarım yıkarım duvarları yine çıkarım bu çıkmaz sokaktan! ! ! ! !
Sebahat Uğurlu
Geçmiş olsun Allah'tan acil şifalar diliyorum..En güzel ilacın moral olduğunu biliyorum sakın ola moralinizi bozmayın ..+10 tam puanım sayfanızda şiirlerinizi antolojime alıyorum
Sevgiler hiç tükenmesin
işte bu ablam evet veda yok sen bizim sevgili ablamızsın her zaman her yerde elimizden geldiğince yanında olacağız.hayata bağlı kalman tutunman dileklerimle sağlıcakla kal ablam...
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta