Veda Yapraklari Şiiri - Ali Alkıs 2

Çöker kimsesiz
dağların yoksul patikalarına
Pepuk çığlıkları
sararmıs ağaçlardan dökülen
veda yaprakları
kış kokulu yağmur bulutları‏
dökülüyor vakitsiz her gece
zift karası pusulara
göğsümü delen son kurşun
onanmaz bir yara kesiği
kanar durur içimizde

Tanımlanmamış acıların
cümleleri gibiyiz
acılarımız hep berrak munzur`ların
ay ışığı içtiği yerde
üşür göğsümüzün çaprazında
bağıra çağıra akar yüreğimizin dağlarına
Yüzümüzde çöl çiçekleri,
Göğsümüzde susuz bir ceylan
kabuk bağladı,hasretimiz
yürüyoruz kanlı bir dağ türküsü ile
vedasız dokunduk gecelere,
Artık hiç dönmemek üzere ...