Veda Vakti mi Şiiri - Dursun Tombul

Uzaklaştı
Aşk benden.
Bir servi ağacının dibinde
Gölgeleniyorken,
Yoktur hakkım
Birazcık kestirmeye.
Dikenli çalıdır
Bir cümle anılar.
Batar böğürlerime.

Ne zamanın tanışıklığı kaldı,
Ne de,
O güzelim
Eski Yaz Günlerinin aşinalığı.
Kullanılıp atılan,
Buruşmuş
Peçete kağıdında gizlidir;
Çözemediğim bu yaşamın sırrı.

Tepetaklak bir rüzgar,
Şaplaklarını indirir enseme.
Yüzümdeki çizgilerle,
Kendini
Kesin galip ilan eder;
Dört başı mamur deforme.
Bir “yazık oldu Senfonisi”ne
Kurban verildi
Heder olan gençliğim.
Kaçıştılar oraya-buraya
Dün ve yarınlar.

Birbirimizi kandırıyoruz
Kader ve ben.

Artık uzaklaşma vaktindir,
Aşk.
Gittiğin yerlere, gördüğün insanlara
Kucak dolusu selamlar.
Geride, seninle doğup- ölmüş
Dopdolu bir yürek var…..