Veda Vakti Kapımı Çaldı

Benim bir zamanlar bir evim vardı
Dört duvarı yoktu ama
Çatısı vardı
Beni hüzünlerden koruyan

Bir sokağımız vardı
Gecesi çok
Gündüzü dolup taşan
Beni hep kalabalık yapan

Şimdiyse yalnız başımayım burada
Ufak aile sohbetlerinden uzak
Bir ışığı gözetliyorum
Her yer asıl şimdi uzak

Ardına bakmamalı
Yorgun sokakların
Dilimde acı sözlerinin tadı
Gözlerimde son yaşlarım

Ben kovuldum bir evden
Şimdiyse istemem başka bir duvar

Kurtuluşu beklemeyi bıraktım
Senden gelecek eli tutamam
Ayrıldık biz sevgilim
Bir daha sana inanmam

Veda vaktine geldi tüm vakitler
Gitmesi zor
Kalması yaralar en derinden