Veda Vakti Şiiri - Neslihan Isındere

Yorgunum.
Yüreğim yorgun,
Aklım hiç olmadığı kadar durgun,
Ve gözlerimin hiç sönmeyen o feri
Gözyaşlarımın eşliğinde mağlubiyetini ilan etti.

Yorgunum.
Duygularım, benimle çarpışmaktan kan kaybında
Hep yanımda taşıdığım özlemlerim
Vurup duruyorlar yüreğime, yarattıkları acı dillere destan.
Yüzüme vurulan tüm gerçekler
Tüketiyor hislerimi,
Hırpalıyor benliğimi.
Ve beynimi esir alan düşünceler
Aklımın odalarında bir duvardan bir duvara çarpıp
Parçalıyor kendilerini, benimle beraber…

Nasıl ki tükettiysem
Bana dokunan herkesi birer birer
Sıra kendimde.
Görün
İbret alın
Yada geçin karşıma “iyi oldu” deyin.
Ne derseniz deyin işte
Bakın tükendim artık dirhem dirhem…

Gözlerimdeki ışığı söndürmüşken
Yüreğimin sesini tamamen kesmişken
Ve tüm geri dönüş yollarına, ellerimle taş döşemişken,
Beklemeyin!
Ne bir ses
Ne bir soluk çıkar artık bu bedenden.