Alaeddin ÖZDENÖRENE
ak çiçekli kavala ses oldu gidişin
döküldü uzun bir ırmağa karıştı
bizim bahçemizin gülü gülzarı
gölünden içtik en duru suları
yavru üveyikler ötüşünce dallarda
çocuklar koşar her sabah rüyalarına
okşadı toprağı tül gibi bulutlar
gölgene serdi ay ışıklarını sarı
sende koştun bahçesine ölümün
bulutlar ağır şimşekler savurur
“avuç avuç” cinasa döker gözler
yaşarız içten içe derin kuyuları
menzile süzülen ten kafesinde
uçuçu kuş besledin
onu taşırım bir göz rengi gibi
her kim görmek için koşar bana
devşiririm yüzümün suyunu dökerek
“ah gülüm gülüm insanlaradır ölümüm”
dediniz ve gittiniz ah güzel insan
05.07.2003
Kayıt Tarihi : 13.8.2003 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!