veda treni kalkiyor birazdan
kimsesiz cocuk oynuyor ciceksiz
toprak neminde bahar havassi
tozlu vedalar gidenleri getirmez
gülüslerin küsmüs yagmura
yaprak yalnizliginda ellerim
sancilari oksuyor
vedalari astim yildizlara öksüz
gözlerim kalkiyor birazdan rüzgarla
kimse kalmasin geride
veda treni kalkacak birazdan
kimse kalmasin
Kayıt Tarihi : 7.2.2005 20:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!