Veda sırları Şiiri - Zihni Öztürk

Bir şiir sözüydü,
Bir şarkı..
Ölümü anlatırken hiç yormayan
''Bana ne! '' dedirtecek bir edayla
Çalındı kulaklarıma
Garip ama, korkmadım!
Hayatın özel günlerinden biri gibiydi.
Düğün gibi, askerlik gibi,
Yeni doğan bebeği karşılamak gibi!
Büyük bir veda gibiydi
Hikayem kısalmıştı, ruh halim ise,
Bedenimdeki acılara üşeniyordu.
Anılar anlamlı anlamsız savruluyor,
Gözlerimse ağlayamayacak kadar yorgun
Kabullenmiş, kırgın, küskün
Vedaya hazırlanan dostlar endişeli!
Bana değil kendilerine
Her ölüm kalanlar için tehdit gibi
hiç ölmeyecek gibi ihtiraslarla giderken
En fazla bir iki haftalık bir tehdit!
Taa ki, bir başka uyarıya kadar
İşte o zaman, hırslar ihtiraslar frene basar
Freniyse yeni vedalar
Kendine acımak artık demode
Gerçek ise sonlarda, son bakışlarda
Anlamsızlığın anlamı, o şarkılarda.
Tadı yok....