Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
belli ki gideceksin
Belli ki kararın kesin
bari bir gülüşünü
bari sevdanı
dünyanı düşünü bırak
Ne olur
u da ben eklesem.. Bir şiirimden koparıp .. çok mu şey istemiş olurum Nimet Apel .. güzeldi.. çoook....
Okurken bir hüzün kapladı içimi desem. O kadar ustacaydı ve duygu yüklüydü. Hüzün neden dedim. Birden şiirin içinde ben olduğumu anladım..Sanki elimden uçup giden bir şeylere veda edercesine . Sanki bir ben kalmışım herşey yabancılaşmış gibi hissettiğimden. Durduramadığım hızdan, söz geçiremediğim zamandan çekindiğimi anladım şiirin içinde. İşte güzel olan bu değil mi? Okuyanı içine alan şiir. Hissettiren şiir. Yaşam amorti miydi?..Yoksa yaşam en sonunda yalnızlıkla buluşulan bir dinleti miydi?...
İçimi açtım sana.
İçini açmak için.
Birhan Keskin
demiş Birhan Keskin...ve içini açmıştı şiir bana, içimi açmak için...
Sevgiyle kutluyorum. Çok ama çok güzeldi..
Size mesaj yazmak istedim fakat ulaşamadım...Profil sayfanıza yazdım.))
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta