Veda Şarkısı Şiiri - Erdal Kale

Perişan oldu sevdanın bahçesi
Dağıldı gitti bir deli poyrazda
Yangınlar sarmış kavurur içimi
Savrulur küllerim esen rüzgarda

Bir ben kaldım mahşerin ortasında
Yangın var tel tel ağaran saçımda

Unuttum baharı, gönül hazanda
Dal kırık, solmuş gül, bülbüller gamda
Teselli ararken her ayrılıkta
Kapanmaz yara buldum anılarda

Tam şuramda, göğsümün sol yanında
Sevdam kalsın aşkın mezarlığında

Artık vakit hasrete sefer vakti
Bir daha gün doğmayacak şafakta
Yaklaştı ecelle vuslatın akdi
Yolculuk var bilinmez karanlığa

O dönülmez ayrılığın kavşağına
Gidiyorum, yüreğim paramparça