Veda Name Şiiri - Muhammet Çalık

bir…………… (postmodern deyiş..)

Söz kıymetin bilenlere..
Söze elveda..
Öz sevdaya erenlere..
Öze elveda..
Doldurmaz yerini hiçbir beyhude
Şefkatle terleyen göze elveda…

Cemreye ermez dona..
Cemreye elveda..
Dağları delmez yola..
Dağlara elveda..
Getirmez yardan bir nefes daha
Elveda
Tan vakti esen bad-ı saba’ya

Yaktığın bilmez kula..
Yaktığına elveda..
Yandığın bilmez kula..
Yandığına elveda..
Kavuşmaz yürekler bir damla suya
Leyla için kavrulan vuslata
elveda…

Elveda Mecnuna..
Leylaya elveda….

iki…………….. (sayıklama)

Gördüğün bu ben değil..
Bu aynalar hep
Bu göz alıcı aynalar..

Sert iklim çocuklarının kırdığı
Paramparça ettiği aynalar..

Sokak sokak gezip
Kanının her damlasında taşıdığın
bu ben değil..

Derdiğin çiçekler kadar..
Yorduğun masalsı düşler..
Sevecen bebeksi yüzler..
Bilmediğin mitler kadar
bu ben değil…

Ve işte gidiyorum, şehristan..
Sana veda ediyorum..
Veda ediyorum
Çocukluğumun çamurlu yollarına,
Akasya kokulu oyunlarına,
Kamburlu iğde ağacına veda ediyorum..
Ne menzilim belli
Ne çıktığım yuva..
Öylece bir başıma
veda ediyorum
Sevdayla yeşerttiğim gül kokan yarınlara..

Ve işte ilk dillendiği gün gibi
söylüyor şarkısını rüzgar..
“elveda..
“elveda..

Ve fakat bu ben değil duyduğun..
Bu, ses..
Bu, yok eden yankısı arzın..
Bu, Lut kavminin sonu..
Bu, israfilin sur’u..
Bu ben değil.. uyan
Uyan da duysun acısını kalbin..
Uyan da duysun acımı..
“elveda
“elveda.. şehristan..
Ve fakat bu benim;
duyulan son sayıklama…