*Veda Mektubu Şiiri - Orhan Ateş

Yazarken ağlıyorum veda mektubunu
İstemsiz dökülür satırlara,
Düğümlenir boğazıma sözcükler
Dilim varmıyor elveda demeye
Yaz akşamlarının mehtaplı siması,
Düğün derneklerdeki neşeli cilvelerin geldi aklıma
Son sözcüğe yazamadım hiçbir şey
Yazamadım bu sondur diye…

İlk günün ışığı vururken pencereme
Zarfa koyamadım mektubu
Kara isyanları yaşıyor gibiyim
Avutmayı bilmeyen gecelerin yazgısı olmuşum
Senden ayrılmaya takatim yeter mi bilemiyorum
Ağlayabildiğim kadar yazıyorum veda mektubunu

Bitmeyen şarkılarda arıyormuşum seni
Yakınken sana, çok uzaklarında olduğumu görüyorum
Uçurumun bir ucunda sen, diğerinde ben
Nede çabuk bağdaştırmışız kaderlerimizi
Hiçte düşünmemişiz farklılıklarımızı
Ufacık dünyama, kocaman dünyan sığmadı işte
Küçücük dünyamdaki, anlamsız cümlelerle yazıyorum veda mektubunu…

Seni bir ömür boyu gözlerimin içinde tutamayacağımı anladım
Sen eteklerinde her daim baharı yaşamak istersin
Ben ise, doruklarında kar boran eksik olmayan biriyim
Bir yerde yanlışlık var…
Çift yürekten çıkan tek ses bu değil
Gözlerim dünyayı anlamından çoktan düşürmüş
Sadece kuru bir hazan sarısı var yüreğimde
Tertemiz duygularının hatırına yazıyorum veda mektubunu

Başlamadan biten sonsuz bir sevdaya niyetlendim
Farklılıklar çizildi yüreğime… Artık dönüş yok…
Ben senin gözlerinde dünyayı,
Sen ise, bende ancak yasakların bunaltıcı nefretini gördün
Sana kıyamadığım için yazıyorum veda mektubunu
Varsın sen beni duygularındaki zalim olarak bil
Sevgiye değmeyen biri olarak tanı
Sen bensiz mutlu olacaksın ya
O yeter bana…