Merhaba,
Bugün içimdeki sana bir elveda mektubu yazmak istedim. Yıllarca büyüttüm, alıp karşıma konuştum, saçlarını taradım, kokusunu içime çektim. Kendimden çok senle dolu olan içim artık dışıma çıktı. Nede olsa son 7 aydır içimde değil karşımdaydın. Öncelikle acısıyla, tatlısıyla yaşattığın 7 ay için çok teşekkür ediyorum. Gözlerinin içine dalıp gittiğim akşamları, yanaklarının çukurlarına kendimi bırakırcasına cümleler kurduğum anları hiç unutmayacağım.
Varlığımla kimsenin hayatında acaba olmak istemem bilirsin. Bu yüzden olması gerektiği gibi ben yine seninle, yani içimdeki seninle baş başayım. Burada çok güzelsin biliyor musun? Hiç acaba biz olmasak daha mı iyi olurdu diye aklına getirmiyorsun. Hem burada sarılıyorsun bana sımsıkı. Çok öpmüşlüğün de var gamzelerimden. Hiç çekinmeden, ertelemeden, acaba demeden…
Ben yine gözlerimi kapadığımda en masum anlarını göreceğim. Beni istemeden de olsa üzdüğün o akşamları hiç düşünmüyorum. Aşkım deyişlerin hala kulaklarımda çınlıyor. Ben onu senin dudaklarından duymak için kaç yıl bekledim biliyor musun? O hissi bana yaşattığın için de ayrıca teşekkür ederim. Şimdi ne kadar yarım kalınabilirse o kadar yarımım. Senden önce de yarımdım endişelenme. Ama bu kez tam anlamıyla yarım kaldım. Çünkü hiç bu kadar tamamlandığımı hissetmemiştim daha önce. Şahsen ben olsam benden uzaklaşmazdım. Hiçbir sebep, bahane veya cümle arkasına sığınmazdım. Sığınacak o kadar şey varken yüreğimde, neden bunca bahane?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta