Veda Mektubu Şiiri - Mustafa Hazırcı

Merhaba,

Bugün içimdeki sana bir elveda mektubu yazmak istedim. Yıllarca büyüttüm, alıp karşıma konuştum, saçlarını taradım, kokusunu içime çektim. Kendimden çok senle dolu olan içim artık dışıma çıktı. Nede olsa son 7 aydır içimde değil karşımdaydın. Öncelikle acısıyla, tatlısıyla yaşattığın 7 ay için çok teşekkür ediyorum. Gözlerinin içine dalıp gittiğim akşamları, yanaklarının çukurlarına kendimi bırakırcasına cümleler kurduğum anları hiç unutmayacağım.

Varlığımla kimsenin hayatında acaba olmak istemem bilirsin. Bu yüzden olması gerektiği gibi ben yine seninle, yani içimdeki seninle baş başayım. Burada çok güzelsin biliyor musun? Hiç acaba biz olmasak daha mı iyi olurdu diye aklına getirmiyorsun. Hem burada sarılıyorsun bana sımsıkı. Çok öpmüşlüğün de var gamzelerimden. Hiç çekinmeden, ertelemeden, acaba demeden…

Ben yine gözlerimi kapadığımda en masum anlarını göreceğim. Beni istemeden de olsa üzdüğün o akşamları hiç düşünmüyorum. Aşkım deyişlerin hala kulaklarımda çınlıyor. Ben onu senin dudaklarından duymak için kaç yıl bekledim biliyor musun? O hissi bana yaşattığın için de ayrıca teşekkür ederim. Şimdi ne kadar yarım kalınabilirse o kadar yarımım. Senden önce de yarımdım endişelenme. Ama bu kez tam anlamıyla yarım kaldım. Çünkü hiç bu kadar tamamlandığımı hissetmemiştim daha önce. Şahsen ben olsam benden uzaklaşmazdım. Hiçbir sebep, bahane veya cümle arkasına sığınmazdım. Sığınacak o kadar şey varken yüreğimde, neden bunca bahane?

Neyse, bahane değil diyeceğini ve bunu benim de çok iyi bildiğimi söyleyeceksin. Evet, biliyorum. Ama ölümün olduğu bir dünyada ben başka şeyi düşünemiyorum, üzgünüm. Sahi sen hiç üzmeyecektin değil mi beni? İstemeden üzebilirdin ancak. Acaba hayatıma girmesen daha mı iyi olurdu derken bilmeden mi paramparça ettin beni güzelim? Neyse bilerek bile olsa canın sağ olsun.

Sonuçta yaşattığın onca güzelliği yabana atacak değilim. Çok güzel baktın, bazı anlar vardı ki nasıl anlatsam bilemiyorum. Şey, galiba sevildiğimi hissettim… Gerçekten sevdiğini yani. Böyle gözleri doldu dolu koşup sarılmak istedim sana. Korktuğum şey de buydu. Ya onca borcu biriktirmişken, hiçbir şey yok gibi çekip gidersen? Gittin… Ya da ben kaldım bilmiyorum.

Zaten bazen kalmak da gerekiyor. Sonuçta giden suçlu değildir. Belki de kaldığım için ben suçluyumdur. Bu aralar ne dediğimi, ne yaptığımı bilmiyorum. 18 Aralık 2018 tarihinde solup soluğa başlayan bir yolculuğun 18 Temmuz 2019 tarihinde nefes nefese sonuna geldik. Dedim ya belki de artık hiç kimse girmeyecek hayatıma. Ya da girenler hayatım olmayacak. Çünkü sen benim hayatıma girmedin. Hayatım oldun. İnsan nasıl vazgeçebilir ki hayatından?

Şimdi bunu senden başkası okusa 7 ayda bu ne edebiyat diye sorar değil mi? Nereden bilecekler ki lisenin ilk yıllarından beri sana yanık olduğumu. Yıllarca uzaktan uzağa gözlerini izleyip, parmak ucunda seni sevdiğimi. Neyse onlara da hak vermek lazım. Sonuçta artık sevgiler rakamlarla ölçülüyor güzelim.

Sahi aramızdaki binlerce kilometre bizi hiç etkilemedi değil mi? Senin için hiç önemi yoktu değil mi bu rakamların. Az da değil bakarsan tam 6662 km. Ben hiç umursamadım. Döneceğin gün ömrümün yarısı etseydi bile hiç büyük harflerle üzülmezdim. Bir gün çevremdeki insanlarla konuşma fırsatı bulursan hiçbir şey sorma. Ben O’yum de. Onlar sana daha iyi anlatacaklardı gözlerimdeki aşkı. Bir kere bile off demediğimi, bir kere bile yeter demediğimi. Ben yıllarca sabretmişken sen 7 ay dayanamadın mı güzelim?

Bu mektubu seni suçlamak veya içimi soğutmak için yazmıyorum. Şuan göz pınarlarımda dolu dolu salıncak kurmuşken, içimden gelenleri yıllar sonrada hatırlamak istiyorum. Yaşlanacağız nede olsa… Ama inanır mısın hiç senden başkasıyla yaşlanmak istemiyorum. Veda mektubu aşk mektubuna dönecek biraz daha içimdeki seni dizginlemezsem. Bir de şey, müsait bir zamanda ne kadar sen varsa bende, gel al benden…

Çünkü bendeki sen, sendekinden çok daha fazla…

Allah’a emanet ol güzelim.

22.07.19 – 20:31

#Fesleğen (Mustafa Hazırcı)