Veda Mektubu Şiiri - Mehmet Cem Tekiner

Bu bir veda mektubu
Aslında bunu yazan ben degilim...
Eller benim elim,kalem benim kalemim,
ama yazılan satırlar,asıl senin eserin

Ben istemezdim gitmeyi,
sana veda etmeyi
İçim buz gibi olurdu,güneş bile dondururdu
Samimiyetsizlik olmasın hani,
sen istedin gitmemi

Gönlünce olsun dünya evren
Küçücük kalbimde,koskocaman bir sen
Sen istedin gitmemi peki
İstersen senin olsun ben hariç bu evren
Sensizken hiç birini istememki ben
Daha dokunmadım bile,al hepsini istersen

Bunlar yetmezse sana mutelif günlerde gel
Gözyaşlarımla demledigim çayımdan içeriz
şöyle güzel bir filim koyayım izleriz..
Dram severdin di mi?
Tam öyle bir filim var elimde
adıysa,benim hayatım hemde
Oynayan çocukta bana benziyor hani
Yaşadıklarıysa tıpkı ben,benim hayatım gibi

Filimden sonar bir süpriz var sana
Şu ünlü vazolar
hediye vermiştim hani
Biri kalp digeri gurur idi
Aksilik bu ya kırılmıştı her ikisi...
Ben gene tamir ettim onları,eskisi gibi degil belki
Kırılganlar,parça parça olmuşlar,
şefkatin lazım,birdahaki sefere tuzla buz olurlar...

Bunları erebilirim sana,elden bunlar gelir
Birde ardından bu küçük veda mektubu gelir.