Vedâ Kaldı Şiiri - Esat Anık

Anlamadım sevgili, sen neyi bekliyorsun?
Yaşananlardan arda sanma ki safâ kaldı.
Bir tufan, vurdu geçti, virâneye döndük biz
Aşkımızdan geriye, dert ile cefâ kaldı.

Başımıza bu derdi elimizle getirdik.
İki gurur bir olduk, bu sevdâyı bitirdik.
Harcadık zamanları, yarınları yitirdik;
Şarkımızdan hatıra, içli bir sadâ kaldı.

Aşka nihayet veren büyük bedel ödendi.
Nefret galebe çaldı, hoşgörümüzü yendi.
İçimizde biriken her ne varsa söylendi;
Söylenmedik sadece, kısacık vedâ kaldı.

İşte böyle güzelim.Bak! ayrıldık biz bile.
Senden hiç beklemedim gülümseyen yüz bile.
Kalmayacak maziyi hatırlatan iz bile;
Benden sana yâdigâr, bir ahd-e vefâ kaldı.