Veda-ı İstanbul..Feryad-ı İstanbul...

Hüzünlü bir veda şarkısı boğar,
İstanbul Boğazını, hemde boğum boğum boğar...
Aynen sis gibi, Nefes aldırmaz gibi..
Ağrılar duyar İstanbul ağlar,Ve:
-Ne yaptım ben size ey..insanlar! ...der gibi
Beni böylemi emanet etti size Fatih Sultan Mehmetler,
Ve böylemiydi kanunu, hani Kanuni Sultan Süleymanlar! ...

Başlar sinirinden köpüren kulakları duymaz eden sesiyle böğüren dalgalar
Küfürler çıkar ağzından zordur artık kulaklarda duymalar
Dalga sesiyle karışık küfürlerden nasibini alırlar
Ne Asyalar kalır, ne de Avrupalar..

Hakkı var İstanbulun ağlamaya
Ve hakkı var İstanbulun küfürlerle bağırıp, çağırmaya..
Çünkü dertliler İstanbulu törpüler
Hem dertliler,hem de sıkı sıkı boğazını sıkan
Bilmem kaç yerden köprüler...
Bir de üstüne tuz-biber olur,
Haliçten süzülen gözyaşı dolu tuzlu seller
Ve hariçten gelen gazeller,türküler...