05.04.1986 - GAZİANTEP
Ey nefsim!
Sonbaharda yapraklarını döken ağaç misillü,
Kâinat ağacının yaprakları dökülüyor,
Her gün bir sevdiğin ölüyor,
İşte bu ölümdür ki gaflet denen uykunu bölüyor,
Yakında sana da vedâ görülüyor,
Hâl böyleyken tüm vaktini bu fâni dünyaya sarfetmek,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta