Veda Gibi Şiiri - Ozan Türk

Gece,
Yine en kıdemli saatlerine yetişiyor
Ve ben,
Kâğıtlarda bile bulamıyorum artık kendimi…

Yüz bininci baskı hikâyeler dinlemek
Hoşuma gidiyor anladım,
Anlatmaktan usanmayan insanlarıyla
Geliyor gece…
Ve ben
Değil anlatmak
Kâğıtlarda, kalemlerde
Bilmiyorum kimim?

Bu son günler,
Evden dışarı çıkmak dahi içimden gelmiyor…

Bir zamanların eve girmeyen,
Eve sokulamayan ruzgarı
Sıcak bir sesle
Fısıldayarak kulaklara
Veda ediyor…