Veda Gecesi Davetiyesi Şiiri - Tuğba Bowie

Kurtulundum,
Terk edileli çok oldu.
Anlanmamak bile daha iyiydi yanlış anlanmaktan.
Rüzgârda uçuşan poşetler gibi oradan oraya sürüklendim.
Rüzgâr bazen uçuruyordu bazen yere çarpıyordu.
Ya arş ya da arz ortası yoktu.

Kış ayazını bile arar olmuştum içimin sıcak olduğu,
Aşkımın doğduğu, hayallerimin şekillendiği aşk adına,
İlk konuşmaların bıraktığı sarhoşluğun etkisiyle yakın hissederek kendimi kaptırmıştım kalbimi.
Farkındaydım imkansızlıkların, uyduruyorum zannedilen sorunlarımın,
Karşı koyamamıştım yine de sessizce düşlerdim ve düşledim de.
Sahittim tutkumun buralara kadar sürüklenip geldiğini de.

Kitabın yalnızca önsözünü okuyabildim,
Bu gece veda gecesiymiş gidiyor uzaktaki gemi başka limanlara doğru.
Sesim duyulmuyor bana da yalnızca izlemesi kalıyor ardından bakarak...