Veda etmek Şiiri - Eymen Özgüven

Veda,
Veda etmek ne zordur.
Yıllarını geçirdiğin,
Evim dediğin
O ortama.

İnsan
Veda ederken o ortama
Tutamaz gözyaşlarını,
Nereye baksa
Ağlama sebebi olur
Onun için .

Saksıda duran çiçek
İlk can suyunu verdiği anı
Buzdolabındaki magnet
O serüvendeki
Anıları canlandırır
Beyninde.

Dokunduğunda elleri
Hâla tiner kokan
Duvarlara
Acı bir tebessüm belirir
Yüzünde
Mutfaktan gelen
Taze ekmek kokusu
Eşliğinde.

O andan sonra
Hiç gitmek istemez,
Veda etmek istemez insan
Evim dediği o yere.
Ama bazen gitmek ,
Veda etmek zorundadır
Yüzünde her daim
Çiçeklerin açtığı
O yere.

İşte,bende şimdi
Öyle anlardan
Birindeyim.