Veda edersen! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Sen bana, ben hayata veda ederim! ”

Bir gün benden bıkıp, veda edersen
Beni yüreğimden, candan vurursun
O gün pişman olur, geri dönersen
Beni yıkılmış bir, halde bulursun

Düşman olurumken ben, o gün ellere
Oyuncak olursa, aşkım dillere
Bir ayna misali, düşüp yerlere
Beni kırılmış bir, halde bulursun

Yakarım bendeki, tüm resimleri
Unuturum verdiğim, bütün sözleri
Açarken kalbime, derin izleri
Beni dağılmış bir, halde bulursun

Kalbim gibi bir boş, meyhanenelerde
Belki de yıkılmış, bir virane de
İsmini anarken, her bir kadehte
Beni yığılmış bir halde bulursun

Bir şeyi görmez ki, o anda gözüm
Ardından sararıp, solar bu yüzüm
Belki de vefasız, olur son sözüm
Beni kahrolmuş bir, halde bulursun

Dertleri dağ gibi, yük arkasında
Yolunu kaybetmiş, aşk rotasında
Sokağa atılmış, tam ortasında
Beni savrulmuş bir, halde bulursun

Yıkarsan dünyamı, her seferinde
Kalmaz ki dermanım, son nefesimde
Tutuşurken kalbim, aşk ateşinde
Beni kavrulmuş bir, halde bulursun

Çılgından deliye, döndüğüm zaman
Ateştim kül olup,söndüğüm zaman
Üzülme istemem öldüğüm zaman
Beni vurulmuş bir halde bulursun

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA