Her sevdada yok oldum tam buldum derken beni seveni unutuldum belki kaderdir bu belki keder benim hüznüm derdim sevilmemek ne zor dur aslında sevilmeden sevmek aşk acısı çekmek akşam olup yalnızlığımla başbaşa kalınca hüznün gözyaşı dolar kanayan kalbime belki artık gitmek zamanı geldi bu diyarlardan bu aşkıma ruhuma. Benliğime işleyen sızı yakar bedenimi artık darbelerden sevgisizlikten biten bir hayata veda vakti sevip acı çeken sevip sevilmeyen ben
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta