Veda Edemeden..... Şiiri - Haluk Özdeniz

Ben seni çok sevdim çok sevdim ve,
Fermanların yüreğe söz geçiremediğini anladım.
Ben seni yasaklarda sevdim, yok olacağımı bile bile,
Anlara sığdırdım sevgimi tıpkı bir nefes gibi,
Gecelerse yalnızlığımın en büyük tanıklarıydı.
İşte o zaman o geceler tükenmedi, sabahlar olmadı.
En çok koyan neydi biliyormusun? ….
Kollarımda kokunu içime çekemeden,
Sıcaklığına doyamadan, gözlerine bakamadan,
Seni ben ellerimle götürdüm yalnızlığıma,
Ve ben gözyaşlarımı gizlerken senden,
Sözlerim tükenmişti, yüreğimse kanıyordu.
O anlardı sevgimin yasak olduğunu öğrendiğim anlar.
Yine ben böyle anlarda öğrendim,
Bir an, bir dakika aklımdan çıkmayan senin,
Bana bir nefes kadar yakın,
Bir ömür kadar uzak olduğunu.
Ben bütün şiirlerimi, sözlerimi sana yazdım.
Her anımı, canımı sana adadım.
Bazen çok özledim, bazende isyan ettim.
Ben seni çok sevdim,
Ömrüme seni koydum, mutluluğum sen oldun.
Kederimse sensizlik oldu, yüreğim sustu.
Kavuşmalarımızın sonu hep gitmelerindeydi.
Bir gün kavuşmak bir yana gitmelerinde son oldu.
Özlem, yerini çaresizliğe bıraktı.
Çaresizlikse isyanlarda son buldu.
Suçum, seni sevmekti, çok sevmekti.
Aldırmadım, yasakları dinlemedim.
Sevdama güçlü oldum, imkansızlara yenildim.
Yinede ben seni çok sevdim,
Ve senden asla vazgeçmeden ben bu sevdadan,
Yüreğimden, ömrümden, gülümden, hayallerimden,
Gidiyorum, bu defa ben gidiyorum.
Sevgime elveda demeden, son bir kez öpemeden,
Sımsıkı sarılamadan, gözlerine son defa bakamadan,
Ellerini son bir kez olsun tutamadan,
Arkama bakamadan, aşkıma veda edemeden,
Gidiyorum…..