Veda Bûsesi Şiiri - Yunus Bingöl

Bir veda bûsesi geçiyor kapımın önünden
Keman tellerine dokunarak titrediyor kalbimi
İşte gidiyorsun ismimi kendi kalbinden silerek

Yapma güzelim, dokunma kanayan kalbime
Kendini benden kaçırarak, beni böyle yarım bırakma
Yapma güzelim, dokunma keman telleri gibi kırılan hasretlerime
Ne olur geliver, bu aşkın ilkbarını yaşayalım asûdelik hislerle

Ey benim can kırığım
Kırdın kalbimin camını
Ey benim can prensesim
Yıktın kalbimin sarayını

Gittin ya, beni şizofrenik rüyalara teslim ettin
Gittin ya,duygularımı bu şehrin çöplüğüne gömdün.

Ey yağmur yüklü bakışlım
Ne olur gel de, kendi ilkbarına götür beni
Kendi ilkbahında yeşillendir beni
Ne olur gitme, beni sonbaharlara teslim etme
Ne olur tut ellerimden bırakma ellerimi
Düşerim şimdi hayatın zifiri karanlık boşluğuna
Ne olur yanımda kal da, kalbimi, kendi kalbine
Bakışlarımı, kendi bakışlarında düğümle