Yalnızlık rıhtımında demirleyen gemiler,
Gam yüklü gönüllerin,dertlerini yeniler...
Güneşin yakamozu pırıldarken sularda;
Mahzun rüzgar inilder o sessiz kuytularda...
Güneş elveda derken,sararır yüce başı;
Dertli bağrına akar kayaların göz yaşı...
Sahilleri inleten martıların sesinde;
Bin acı matem gizli; rüzgarın nefesinde...
O veda bestesinin inleyen son nağmesi;
Çaresiz dalgaların,hıçkıran gamlı sesi...
Bu muhteşem tablo da karanlığa ramolur,
Vedanın son perdesi sonsuzlukta kaybolur...
Ölüm kadar sessizken denizin güzel yüzü;
Mehtap şefkatle sarar,matemli parlak düzü...
Hayatın mucizesi ılgıt,ılgıt sararken;
Koyda matem son bulur; Ölüm onu ararken
Hayat belki bir sonda,amansız bitecektir;
Ama mehtap ansızın semada gülecektir...
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
güzell tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta