Veda Bahçesi Şiiri - Meral Meri

Ağladım ağladım;
Uslu bir çocuk gibi ağladım,
Bu veda bahçesinden giderken.
Sakladım kendimi senden;
Gizledim onları kar kristallerinin içine,
Orada güzelleşip,sonra ölecekler
Ne yazık ki,güzellikler ölümlerle sonlanır.
Bu yüzden solgun artık yüzüm.
Kraliçelikten de kovulmuş olmalıyım;
Kralım ölmüş çünkü.
Ağladım ağladım;
Uslu bir çocuk gibi ağladım,
Bu veda bahçesinden giderken.
Artık kilisenin zangocu çanları çalabilir,
Çünkü kralım ölmüş!
Ağladım ağladım,
Ölü bir çocuk gibi ağladım
Bu veda bahçesinden giderken...

07.01.15.İstanbul