Veda Ateşi Şiiri - Mehmet Soysal

İki el veda atışıydı son bakışların

Sonra hiç birşey hatırlamıyorum
Bilincim kapalı yaşıyorum bu Şehirde

Görenler bana Sessiz diyor
Ben Sensizim bunu kimse bilmiyor

Ey Gönlümün büyük Sessizliği
Senmiydin dilimden dökülen her name

Seninle yaşadım ama sensiz sustum bu hayata

Gel hadi n'olur geri gel
Çözülsün gönlümün buz kütlesi

Hadi gel dilim seninle bülbül avazına kavuşsun

Sesime ses gönlüme hayat veren Nefes
Yaniden Sen ol Birtanem...