Veda Şiiri - Tibet Kilikyalı

kızıl bir gündönümü uzanıyor
kırmızı toprak kadar kızıl, uzanıyor halep'e doğru
kadim ve beyefendi bir rüzgar dolaşıyor
filize durmuş fıstık ağaçlarının arasında

akşamın alacakaranlığında
şimşekler çakıyor üç beş kimliksiz gri buluttan
sınırın öte yakasında ışıklar yanıyor tek tek, ürkek
kızıl ışıklar, sarı ışıklar, kör ışıklar içinde
bombalar düşüyor halep'in üstüne üstüne

fıstık ağaçları uyumuş, ayakta hafiften salınarak
köylü ve bilge bir rüzgar dolaşıyor yaprakların arasında
ağıtlara gözyaşlarına karışıyor şen kahkahalar
dualar eşliğinde bir veda seronomisi

siyah ve berrak bir gece başlıyor
gökyüzünde yıldızlar haylaz çocuk misali
bir araba uzaklaşıyor uğurlar çiftliği'nden
yakın olanları uzaklara taşıyor

ağlayan bir kadındır artık rüzgar
uçuşup duruyor kalbimin deltasında
kör bir kuş gibi çırpınarak..