Bembeyaz bir kış günü gördüm onu
Beyaz bir sandalyede elinde kahve
Üzerinde krem ceket,
başında şapka
Şaştım sanmazdım onu göreceğimi
Kalbimi tuttum sandım öleceğimi
Yanaştım usulca adını sordum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta