Veda Şiiri - Çiğdem Altınöz

Gönül geçmekte artık, bin türlü hevesten
Başka bahara mı kaldı dedirten yar yok
Bülbül-ü can uçmak üzre altın kafesten
Bilirim ki gayri bana başka bahar yok
.
Nevbahar’ın geçtiğini anladık heyhat
Ardımızda kalan o baharlardan iz yok
Bir ümide tutunmuş da akarken hayat
Aldanmışız, ne bir büyü, ne de bir giz yok
.
Ruhların mı vedasıdır, bedenden el an
Masumane titreyişten şimdi eser yok
Bedenler mi hediyedir dünyaya kalan
Toprak örtüp eritince, bizde de ser yok
.
Biz mi ruhuz, ruh mu bize yön verir, fakat
Sanırız ki bitmeyecek, korkmayız gam yok
Oysa günden güne erir candaki takat
Kırılır tüm aynaların, bakmışsın cam yok
.
Ne baharın ne de güzün hükmü yok artık
Vakit tamam, doldu süre, kalacak an yok
Can evine cemre düştü, zemzemdir katık
Son veda bu, son sesleniş, artık o can yok