Veda Şiiri - Mutlu Alkan

Çok kişiyi yolcu ettim de bu garip duraktan, salladım el
Veda sırası bende, kalmak için ise artık yok hiç bir engel
Dünyaya atamazsın ne bir demir ne de küçük bir çengel
Ne olursan ol fark etmez, O ses der ki sıra sende sen gel

Veda sırası geldi diye kime, neden ve nasıl edeyim ki sitem
Ölüm vuslatsa eğer bilinen, yaşarken niçin tutayım ki matem
İlginç olan, her veda bir merhaba, son ise başlangıçtır madem
Giderken gülmek ve de gelirken ağlamaktır, asıl budur erdem

Kal denilince kalmıyor gidiyorsun gelme denilen yere doğru
Düşürülmüşsün bir yola bilmiyorsun neresi eğri neresi doğru
Aklında kuyruğu birbirine değmeyen kırk tilki ve onlarca soru
Düşünüyorsun ama sadece düşünüyorsun hangi cevaptır doğru

Okyanusun ortasında bir gemi gibi hayat, zorlamaya gerek yok
Rotan belli değil, havada rüzgâr, gemi de tayfa hatta kürek yok
Sen de veda etmeye cesaret mi yok, yola çıkmaya mı yürek yok
Rotan olsa ne yazar, rüzgâr olsa ne, yelkenini tutacak direk yok

Her veda belki de geçmişten geleceğe doğru uzanan bir ihtar
Önünde bir kapı olur ama açmaz elinde ki eskimiş bin anahtar
Ölümün de vedanın da asla yaşı yok, genç olursun ya da ihtiyar
Yaptıkların senin maharetinden değil, boşunadır nefsinle iftihar

Veda edebilmekte var edememekte, gönlün kalmışsa eğer ki darda
Üç beş dostun, olmadı üç beş amele senin için bir mezar kazar da
Bekliyor amelin yalan dünyaya veda ettikten sonra seni mezarda
Kurtarır mı bilinmez asla, mezar taşında ruhuna Fatiha yazar da
(02.06.2017)