Veda Şiiri - Yunus Erden

Son bir veda
Göçe durmuş kuşlar
Şehirler tıklım tıklım et yığını
Koca bir boşluk
Vazifesini unutmuş bulutlar
Siyah bir giysi üzerinde
Boş bir ışık herkesin gözünde
Pahalı vitrinlerde
Asılı duran
Renklerle örülmüş bir zindan
Boşalmış sanki şehir
Ne bir vapur ne de siren

Al yazmalar
Boyalı bir ipe dönüşmüş
Kaldırımlar arasına
Ya da mazgallarin altına düşmüş
Sevgiler, selamlar
Atlar müstesna bir yarış
İsim bulmuşlar hatta
Kader bu
Hemen insanı ayır
Geriye kalan koca bir şehir

Adımlar kalabalıkların arasında
Sonsuz bir kayboluş
Ten rengine bürünen
Yamalı taşlar altında can veren
Soluğu kesilmiş bir kuyu

Ve mavi kapılar açılır
Menekşeler arasında.