Veda Şiiri - Kadir Ünlü

Şiir:Kadir ÜNLÜ:22/2/18
(Hakları Mahfuzdur)

VEDA

Oysa,
Toz bulutuna bulanmış,
Çölün ortasında bir selviydim,
Yağmur bekleyen.

Sen,
Son bir bulut kümesiydin,
Gölgesiyle yaklaşan,
Bağrında şimşek yüküyle,
Selviye kibirle bakarak,
Bir damla sunmadan geçip,
İkinci baharında yağacak.

Belkide,
Yanık yüreğe sürülecek,
Bir merhem için kapısı çalınan,
Gecenin üçünde,ama açmayan,
Pırlanta yüzüklü bir eldin.

Ya da,
Gurbette mahsun,
Hasretle tutuşan kalbime,
Bir avuç vatan toprağıydın,
Bir’e on veren ,
Bereketli,kutsal ve cömert.

Keşke,
Vatan toprağı ben olabilseydim,
Sana,
Altın başaklar,türlü meyveler,
Güller,papatyalar,
Kardelenler sunardım,
Sen gel diyebilsen,
Ben gelebilseydim,
Mutlu gecelerinde,
İpek yorganın olur,sarılırdım,
Haklıydın,yağmamakla,
Buz tutsam da,sensizliğin ayazında,
Kutup Güneşi gibi,
Doğmadan batmakla.

Bana toprak,yağmur güneş olmadın
Açmadın ya kapıyı,bir merhem için,
Yine de sağolasın,
Aşk dolu,
Coşkulu ve çocuksu yüreğinle,
Dilerim bedbaht olmazsın,
Dilerim,çorak topraklara değil,
Ormanlara,yaylalara,bahar da,
Cansuyu olur yağarsın.
Buz tutmuş bir yüreğe,kutupta,
Güneş olur doğarsın...