Veda Şiiri - Sevda Doğan Karakaş

Veda

Bir Eylül sabahı olmamalıydı düşmem
Dalımda umut çiçekleri açmış, tazeyken
Ve sen sararmış düşler sokağının efendisi
Nasıl bir veda idi henüz kavuşmaların ertesi

Yorgun yüreğimi alıp düşlerine köle diye
Veda karası gözlerine âmade kul diye
Sen söylenmemiş türkümdün dilimde
Bir Eylül de türkü'mü susturmayacaktın

Bu sokaklar hep dar ve artık kara
Yolların çıkmaz ki hiç aşk ile yâr'a
Bir kılıç ki sözlerin hâlâ yürekte yara
Bir Eylül de gözünden düşmeyecektim

Öyle sözler ettin ki giderken dönmesin diye
Üstelik beni yâren bilip sevmesin diye
Hani çıkarıp silahın vursaydın elin ile
Sözlerin Eylül de kurşun sıkmayacaktı

Şimdi ben daha bir deli,daha bir şair
Yüreğim bir kagıttır,parmağım kalem
Sen suskunluklarına aşksın madem
Gidişim bir Eylül de olmayacaktı

Bir vedadır ki tarifsiz acıtır canımı
Bilmesin varsın o yürekteki nârımı
Susarak kan döküyor kanlı yaşımı
Bir sevda daha Eylül de ölmeyecekti