Mecbur bu veda anla sevdiğim
İçimden geçenler senle dolu
Kinimde, sevincimde, hüznümde
Mecbur bu veda anla sevdiğim
Belki bir gün bir yerde bile diyemem artık sana
Ve ellerini tutmadan nasıl yaşarım bilemem
Belki umut göçer hayatımdan belki gülüşüm
Ama anla sevdiğim mecbur bu veda
Bir borcum vardı sana hatırlarsın
Satır aralarına sakladığım ve senin bildiğin
Ömür boyu diye başlayan bir borç, ödeyemedim affet
Ve anla sevdiğim mecbur bu veda
Sana hep derdim ya başka kimliğin olamaz diye
Hayat savursa da bilinmeyen uçurumlara
Evet sevdiğim başka kimliğin olamaz
Bu veda mecburi olsa da
Seni severek geçirilen her ana
Yaşanılan her şeye
Gözlerimden uçacak olsa da verdiğin umuda
Hayatıma kattığın her renge teşekkür ederim sevdiğim
Beni affet mecbur bu veda
Kayıt Tarihi : 9.3.2004 17:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tunahan Ermihan](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/03/09/veda-87.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!